Generał Władysław Anders

Gen. W. Anders w rozmowie z żółnierzami 2 Korpusu Polskiego PSZ

Generał Władysław Anders rozmawia z żołnierzami 2 Korpusu Polskiego PSZ.

Urodził się 11 sierpnia 1892 r. w Błoniu na terenie zaboru rosyjskiego, jego rodzice mieli korzenie niemieckie (Niemcy Bałtyccy osiedli w Inflantach). Służył w armii rosyjskiej, studiował w Rydze. W czasie I wojny światowej jako porucznik dragonów dowodził szwadronem. W niepodległej Polsce wstąpił do Wojska Polskiego, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Paryżu, od 1924 r. został Szefem Sztabu Generalnego Inspektora Kawalerii gen. broni Tadeusza Rozwadowskiego. W latach 1928-1939 był dowódcą Kresowej a następnie Nowogródzkiej Brygady Kawalerii. Walczył dzielnie w Kampanii Wrześniowej, 29 września 1939 r. został ranny i pojmany przez Sowietów. Najpierw przetrzymywany we Lwowie potem w więzieniu na Łubiance w Moskwie. Od 4 sierpnia 1941 r. twórca i dowódca Polskich Sił Zbrojnych w ZSRS, następnie Polskiej Armii na Wschodzie i 2 Korpusu Polskiego. Od 26 lutego do 27 maja 1945 r. pełnił obowiązki Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych. 26 września 1946 r. został mianowany przez Prezydenta RP Generalnym Inspektorem Polskich Sił zbrojnych. W tym samym czasie Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej w Warszawie pozbawił gen. Andersa obywatelstwa polskiego. Zostało on przywrócone mu pośmiertnie w 1995 r. przez Rząd III RP wraz z nadaniem najwyższego polskiego odznaczenia, Orderu Orła Białego.

Gen. Władysław Anders zmarł 12 maja 1970 r. w Londynie. Pochowany został na cmentarzu w Monte Cassino.