Pobyt Polskiej Armii na Wschodzie w Iranie, Iraku i Palestynie

Pierwszy posiłek po ewakuacji Polskich Sił Zbrojnych w ZSSR i cywilów w Pahlevi, Iran, 1942 r.

Pierwszy posiłek po ewakuacji, Pahlevi, Iran, 1942 r.

Gen . W. Anders odwiedza chorych żołnierzy w szpitalu na terenie Iranu

Gen. Władysław Anders odwiedza swoich żołnierzy. Szpital na terenie Iranu.

Armia Polska na Wschodzie, Iran, 1942 r.

Armia Polska na Wschodzie, Iran, 1942 r.

W Iranie podstawowym problemem była opieka nad chorymi, posród których ogromne ilości zarażone były tyfusem i malarią. Władze brytyjskie pomagały w opiece nad chorymi udostępniając szpitale i lekarstwa oraz dostarczając żywność, mimo to na polskim cmentarzu pozostało 1600 grobów. W okolicach Teheranu powstały obozy dla wojska i ludności cywilnej.

Polskie Siły Zbrojne w ZSRS, wyprowadzone z Rosji Soiweckiej, połączyły się z Samodzielną Brygadą Karpacką, działającą na Środkowym Wschodzie i zmieniły nazwę na Armia Polska na Wschodzie (od 12 września 1942 roku). Armia otrzymała broń, nowe tropikalne mundury i na piaskach Iranu i Iraku odbywały się ćwiczenia.

Pobyt Polskiej Armii na Wschodzie w Iranie, Iraku i Palestynie