Historia Polonii w Stanach Zjednoczonych - początki

Pomnik króla Władysława Jagiełły przed Polskim Pawilonem, Wystawa Światowa w NY 1939 r. Obecnie w Central Parku, NY, jedyny pomnik polskiego króla w USA

Przedstawicielki Polonii  z Komitettu Obrony Narodowej szyją polski sztandar w okresie I wojny światowej

Słownik:

Emigrant to osoba opuszczająca kraj w celu zapewnienia sobie lepszych warunków życia, z kolei imigrant to osoba która przybyła do innego kraju z zagranicy celem osiedlenia się.

Polonia, to łacińskie słowo pochodzące od nazwy kraju - Polska. Używane jest ono dla określenia grupy polskich imigrantów oraz ich potomków.

Pierwsi emigranci z Polski przybyli do Ameryki już w czasach kolonialnych, około 1608 roku do Jamestown w Wirginii, gdzie zajęli się wytwarzaniem szkła i budownictwem. Dwaj najsłynniejsi Polacy w okresie walki o niepodległość Stanów Zjednoczonych to generał Kazimierz Pułaski i generał Tadeusz Kościuszko.

Pierwsza znacząca grupa imigrantów z Polski przybyła do Ameryki w związku z rozbiorem Polski przez Prusy, Rosję i Austrię. W 1830 roku wybuchło w Polsce Powstanie Listopadowe przeciwko carowi Mikołajowi I. Wtedy około tysiącu osobom udało się zbiec do Stanów Zjednoczonych. Ci i inni emigranci polityczni próbowali utworzyć tutaj wspólnoty, ale bezskutecznie. W 1854 roku, ksiądz Leopold Moczygemba sprowadził grupę ok. 800 Polaków ze Śląska do miasteczka Panna Maria w Teksasie, które stało się pierwszym miejscem zorganizowanego osadnictwa Polaków w Stanach Zjednoczonych. Pierwsi emigranci znajdowali zatrudnienie w rolnictwie oraz w kopalniach, młynach, rzeźniach i hutach we wschodniej i środkowo-zachodniej części Ameryki.