Początki działalności politycznej

Kazimierz Sosnkowski urodzony 19.11.1885 roku w Warszawie. Wychowany w duchu partriotycznym marzył o niepodległej Polsce. We wspomnieniach tak mówił:

               “ Wzrastałem w tradycjach Wojska Polskiego i powstań narodowych, w atmosferze opowieści o Sybirze, o Cytadeli Warszawskiej”.

Od najmłodszych lat brał udział w tajnych kółkach samokształceniowych. Za udział w nich nie mógł uzyskać matury. W 1903 roku  musiał opuścić Warszawę i wyjechał do Petersburga aby kontynuować naukę w gimnazjum. Szkołę średnią ukończył z wyróżnieniem. Po powrocie do rodzinnego domu rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej i wstąpił w szeregi zakonspirowanej Polskiej Partii Socjalistycznej. Ze względu na sytuację polityczną przeniósł się na Politechnikę Lwowską. Tam w 1906 roku poznał Józefa Piłsudskiego, z którym związał się na długie lata. Brał udział w organizacjach niepodleglościowych i zaczął tworzyć podstawy polskich struktur wojskowych. W 1908 roku założył samodzielną i bezpartyjną, tajną organizację “Związek Walki Czynnej”, której celem było przygotowanie walki zbrojnej o wyzwolenie Ojczyzny. W 1910 roku zwiazek ten został przekształcony w legalne stowarzyszenie o charakterze wojskowym- Zwiazek Strzelecki, w którym powstały przyszłe kadry wojska polskiego.  W czasie wojny oddziały te częściowo były zamienione w Pierwszą Brygadę. Józef Piłsudski pełnił w niej rolę komendanta zaś Kazimierz Sosnkowski objął funkcję szefa sztabu i dowodził w wielu bitwach podczas nieobecności  Józefa Piłsudskiego.  W czasie kryzysu przysięgowego przeciwstawił się Państwom Centralnym i razem z komendantem  został aresztowany i uwięziony w Niemczech. 10 listopada 1918 roku obaj powrócili do Warszawy.