Lotnictwo polskie przed II wojną światową

Godlo 7 Eskadry  Bojowej im. T. Kosciuszki

Godło 7 Eskadry Bojowej im. T. Kościuszki utrorzonej w 1918roku.

 

Cooper M.

 M. Cooper

 https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1422413

Symbol Polskich Sił Powietrznych

Symbol Polskich Sił Powietrznych od 1918 r.

https://commons.wikimedia.org/

Początki polskiego lotnictwa wojskowego to czasy I Wojny Światowej. Polacy służyli w siłach powietrznych państw zaborczych głównie jako personel pomocniczy, ale wśród nich było też kilku pilotów. Po odzyskaniu niepodległości pierwsze samoloty zdobyto na opuszczonych przez wroga lotniskach, we Lwowie, Krakowie, Poznaniu. Dużym wsparciem dla polskiego wojska był sprzęt lotniczy, który przybył do kraju wraz z Błękitną Armią. Pierwszą i najbardziej ropoznawalną w latach 1918-1921 była 7 eskadra im. T. Kościuszki, która rekrutowała się nie tylko z Polaków, ale też z ochotników głównie pochodzenia amerykańskiego. Wielu z nich nigdy wcześniej nie słyszało o Polsce. Wyjątkiem był M. Cooper, który jak sam mówił spłacał dług wdzięczności Amerykanów dla Polaków. Jego dziadek był przyjacielem Kazimierza Pułaskiego, razem walczyli o niepodległość Stanów Zjednoczonych. W grudniu 1918 roku jako znak dla Polskich Sił Powietrznych wprowadzono biało-czerwoną szachownicę. W wojnie polsko-bolszewickiej lotnictwo miało bardzo duży wpływ na przebieg działań wojennych. W obronie Lwowa w 1920 roku 16 lotników odparło atak 17-tysięcznej armii bolszewickiej. Po ustabilizowaniu się granic nastąpił rozwój przemysłu lotniczego, którego podstawą było kształcenie kadr technicznych. W 1921 roku na Politechnice Warszawskiej powstał nowy kierunek, na którym zdobywali wiedzę przyszli konstruktorzy. Od 1929 roku powstają samoloty rodzimej konstrukcji PZL Łoś, PZL Karaś. Organizowane są też szkoły dla pilotów. Pierwsza powstaje w Krakowie w 1919 roku a już od 1921 roku czynne są kolejne w Grudziądzu, Toruniu i Bydgoszczy. Najbardziej prestiżową była szkoła w Dęblinie, to w niej zdobywali swoje umiejętnoności przyszli obrońcy nieba. Jednocześnie powstają zakłady produkujące samoloty i osprzęt lotniczy w Lublinie, Poznaniu, Białej Podlaskiej a później  w Warszawie, Rzeszowie i Mielcu. 

Na początku wojny w 1939 roku, zasoby polskiego lotnictwa liczyły 400 samolotów bojowych, co stanowiło jedną piątą ilości posiadanej przez Luftwaffe. W trakcie 17 dni walki polskim lotnikom udało się zestrzelić 130 samolotów niemieckich przy własnych stratach 325 jednostek. Po zakończeniu kampani wrześniowej około 11 tyś. polskich pilotów przez Rumunię i Węgry przedostaje się na teren Europy zachodniej. Już z początkiem 1940 roku we Francji organizują się Polskie Siły Powietrzne. Niestety z powodu kapitulacji tego kraju w czerwcu 1940 jednostki te zostają ewakuowane do Anglii.

Lotnictwo polskie przed II wojną światową