Polonia na Nowym Jorku w czasie II wojny światowej

Działania na rzecz polskiej polityki informacyjnej w USA, Eva Curie podczas zdjęć do filmu pt. Land of my Mother, Nowy Jork 1943 r.

Przedstawiciele Kongresu Polonii Amerykańskiej, jedynej organizacji politycznej Polonii w USA powstałej w czerwcu 1944 w Buffalo, stan Nowy Jork

Dwa światy „starej” i „ nowej” emigracji polskiej w USA zaczęły współpracę podczas II wojny światowej. Nie była to łatwa współpraca, z reguły tworzono odrębne organizacje. Na Manhattanie w dzielnicy East Village znajdowało się przed wojną centrum polskiej emigracji. Tu właśnie napłynęli „nowi” emigranci polityczni, dyplomaci, politycy, naukowcy, intelektualiści, pisarze jak Wacław Jędrzejewicz, Ignacy Matuszewski, Henryk Floyar-Rajchman, Jan Lechoń i Kazimierz Wierzyński i wielu innych.

Aby podtrzymać ciągłość funkcjonowania polskich instytucji naukowych, których działalność uniemożliwili niemieccy okupanci w Polsce w Nowym Jorku powstał: Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce i Polski Instytut Naukowy. Z kolei jedną z najstarszych organizacji polonijnych w Ameryce jest Fundacja Kościuszkowska, która powstała już w 1925 r.

Polskie organizacje naukowo-kulturalne trwają nieprzerwanie od wielu dziesięcioleci w Nowym Jorku, stworzone przez starą i nową emigrację wypełniają swoją misję. Dzięki wytrwałości ludzi, którzy je stworzyli i angażowali się w ich działalność. Organizacje te przetrwały i ich praca zaowocowała wymianą kulturalno-naukową między USA i Polską, publikacjami naukowymi, konferencjami, zabezpieczeniem i opracowaniem ważnych i bezcennych dokumentów źródłowych do najnowszej historii Polski.