Wstęp

Polski rząd na emigracji, w cetrum prezydent I. Mościcki

Photo credit: polskieradio.pl

 

 

Pod tym określeniem kryje się rząd polski działający w latach 1939-1990, który traktowany jest jako legalna kontynuacja władzy II Rzeczypospolitej Polskiej. Rząd był zmuszony do ucieczki po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 roku. Początkow rząd objął siedzibę w Paryżu, później w Angers, a od końca czerwca 1940 r. w Londynie. Został powołany przez W. Raczkiewicza 1 października 1939 r. we Francji po internowaniu w Rumuni władz RP, które 17 września 1939 r. opuściły teren Polski. Władze na uchodźstwie zakończyły swoje działania po zaprzysiężeniu Lecha Wałęsy na prezydenta Polski. 22 grudnia 1989 roku Ryszard Kaczorowski przekazał insygnia władzy Lechowi Wałęsie, a rząd utworzył komisję likwidacyjną, która do 31 grudnia 1991 doprowadziła do zakończenia działalności emigracyjnych instytucji rządowych.

Cel istnienia rządu na emigracji: zapewnienie prawno-międzynarodowej ciągłości państwa polskiego.

Siedziby:

• Paryż (do 22 listopada 1939)
• Angers (do 18 maja 1940)
• Londyn (od czerwca 1940)

Ustanowiono cele wojenne Polski:

• Walka o niepodległość, suwerenność, wolność i integralność RP w sojuszu z Francją i Wielką Brytanią, zwycięstwo nad III Rzeszą
• Zawarcie sprawiedliwego pokoju
• Odbudowa Państwa Polskiego o demokratycznym ustroju
• Wprowadzenie reform społeczno-gospodarczych

Działania:

• Zwierzchnictwo i formowanie sił zbrojnych na terenie Francji i UK
• Powołanie jednostki konspiracyjnej na terenie Polski (Związek Walki Zbrojnej)
• Zawieranie sojuszów z aliantami i państwami środkowej Europy
• Podjęcie próby uregulowania stosunków z ZSRR (30.07.1941 – układ polsko-sowiecki zerwany w kwietniu 1943 po odkryciu grobów oficerów polskich w Katyniu)
• Próby porozumienia się ze Stalinem i ograniczenia jego wpływu na Polskę
• Po 1945 wspierał opozycję w kraju i szukał międzynarodowego poparcia w walce o polską niepodległość.