Wprowadzenie

Mościcki - portret

Ignacy Mościcki

Autobiografia 1 - sytuacja w Pl

Fragment autobiografii Ignacego Mościckiego dotyczący sytuacji w Polsce u progu jego prezydentury.

Działalność polityczna i prezydentura Ignacego Mościckiego przypadła na czasy II Rzeczpospolitej, jak nazywano państwo polskie w latach 1918-1939. Początkowo, po odzyskaniu niepodległości, Rzeczpospolita była suwerenną republiką demokratyczną z wielopartyjnym ustrojem parlamentarno-gabinetowym. Zmieniło się to jednak po przewrocie majowym w 1926, kiedy to zmieniono system na prezydencko-autorytarny. Władzę rzeczywistą sprawował Józef Piłsudski, który już od 11 listopada 1918 dzierżył władzę wojskową, a oficjalnym przywódcą kraju, od 1926, był Ignacy Mościcki. Okres II RP oraz prezydentury Mościckiego kończy atak III Rzeszy na Polskę 1 września 1939 roku.
 
Sytuacja w kraju nie była wówczas stabilna. Rzeczpospolita powstała z trzech nierównomiernie rozwijających się zaborów, a ludność nie była jednolita ani pod względem kultury, ani religii, ani nawet narodowości. Ziemie wschodnie były słabo rozwinięte a ludność niewykształcona. Kontrast między terenami byłego zaboru rosyjskiego a najlepiej rozwiniętymi ziemiami zaboru Pruskiego były ogromne. W kraju znalazło się też wiele mniejszości narodowych, wśród których największe stanowili Żydzi, Ukraińcy, Białorusini oraz Niemcy. Polacy stanowili jedynie około 70% całego społeczeństwa. Wywoływało to spięcia między społecznościami i wrogie nastroje wewnątrz granic kraju.
 
Pierwsze rządy II RP napotkały więc trudną sytuację a pierwszym ich celem była stabilizacja i ujednolicenie kraju. Wprowadzono reformę waluty zmieniając markę na polski złoty, co zatrzymało inflację, utworzono Bank Polski by ustabilizować budżet. Duży wpływ na sytuację ekonomiczną wywarł też wielki kryzys ekonomiczny lat 30., pogorszyła się sytuacja rolników, zwiększyła ilość bezrobotnych. Zaczęły nasilać się strajki i protesty. Komitet Ekonomiczny Ministrów opracował wówczas program walki z kryzysem podejmując działania polegające na eksporcie towarów zalegających poniżej kosztów produkcji, organizowaniu robót publicznych oraz wprowadzeniu zasiłków dla bezrobotnych.
 
Dzięki temu w latach 1936-1939 Polska w końcu odnotowała wzrost i ożywienie gospodarcze. Po poprawie sytuacji ekonomicznej Polska znów stała się atrakcyjna dla zagranicznych inwestorów a zadowolenie polskiego społeczeństwa wzrosło. Dobre lata nie trwały jednak długo, bo jedynie do 1 września 1939, kiedy to nastąpił atak III Rzeszy. Polski rząd musiał uciekać z kraju a Polska znów na kilka lat pogrążona została w wojennym chaosie.

 

 

 

Wprowadzenie