Badania naukowe
W 1897 r. rozpoczął chemiczne studia doktoranckie na Uniwersytecie we Fryburgu, specjalizując się w elektrochemii. Firma Société de l’Acide Nitrique, w której był kierownikiem technicznym, sfinansowała jego badania nad kwasem azotowym i otworzyła jego autorską fabrykę. Patent polegał na wykorzystaniu energii elektrycznej do wiązania azotu z powietrza. Zapotrzebowanie na kwas azotowy było w tamtych czasach ogromne a z powodu wyczerpujących się złóż saletry chilijskiej używanej do jego produkcji odkrycie Mościckiego było strzałem w dziesiątkę. Wkrótce jednak Norwegia wynalazła tańszy sposób wytwarzania azotu. Honorowy Mościcki w ramach zrekompensowania udziałowcom poniesionych strat oddał im wszystkie wcześniej opracowane przez niego patenty. Tym samym stracił środki do życia. Zatrudnił się więc w innej spółce - Société Générale des Condensateurs Electriques, gdzie opracował wiele rodzajów kondensatorów i bezpieczników stosowanych w całej Europie.
W 1912 r. Mościcki objął katedrę chemii fizycznej na Politechnice Lwowskiej. Został tam mianowany profesorem zwyczajnym technologii chemii nieorganicznej i elektrochemii technicznej. Uczelnia nadała mu także tytuł doktora honoris causa za zasługi na polu nauki i przemysłu. W 1915 r. został dziekanem Wydziału Chemicznego, a w 1926 rektorem uczelni.
W 1915 r. przyszły prezydent powołał polski Instytut Badań Naukowych i Technicznych Metan, który zajmował się badaniami z zakresu destylacji i frakcjonowania ropy, metodami uzyskiwania gazoliny z gazu ziemnego itd. Już jako prezydent przekształcił tę instytucję w Chemiczny Instytut Badawczy.
Ignacy Mościcki był autorem 60 prac naukowych i 40 patentów polskich i zagranicznych, które cieszyły się uznaniem między innymi Alberta Einsteina.