Główne nurty
Secesja to styl dążący do jedności wszelkich rodzajów sztuki. Motywem charakterystycznym dla tego nurtu była giętka, płynna linia oraz dominacja motywów roślinnych i zwierzęcych. W Polsce przedstawicielem tego kierunku był Stanisław Wyspiański (1869-1907), który dosłownie jednoczył różne rodzaje sztuki ponieważ nie tylko malował, ale również projektował meble i witraże, pisał dramaty, wiersze. Drugim przedstawicielem secesji w Polsce był, pozostający pod wpływem secesji wiedeńskiej, Józef Mehoffer (1869-1946). Jego dzieła malarskie wyróżnia dekoracyjna linia i intensywne barwy. Chętnie posługiwał się ornamentami i motywami ludowymi oraz symbolicznymi. Obaj artyści byli uczniami Jana Matejki w Krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych i posługiwali się różnymi rodzajami sztuki, w tym monumentalnymi projektami witraży i polichromii dla kościołów w Krakowie i Lwowie.

Teodor Axentowicz, Starzec i dziewczyna
[więcej o obrazie]
Symbolizm - przedstawiciele tego nurtu wierzyli, że nie możemy zmysłami poznać idealnego bytu, który istnieje pod osłoną materialnej rzeczywistości. Symbol jako środek wyrazu artystycznego zawsze pozostający nieoczywisty, odwołujący się do indywidualnej, subiektywnej interpretacji, pozwalał na ukazanie metafizycznych treści. Odczytując obrazy tego nurtu trzeba pamiętać, że każdy element takiego dzieła ma znaczenie symboliczne. Twórcy często poszukiwali inspiracji w mitologii, baśniach, ludowych wierzeniach i legendach. W Polsce głównymi przedstawicielami tego kierunku byli Jacek Malczewski (1854-1929), Józef Mehoffer (1869-1946), Teodor Axentowicz (1859-1938).
Impresjonizm to nurt wywodzący się z Paryża. Jego przedstawiciele dążyli do uchwycenia ulotnych wrażeń za pomocą plamy barwnej oraz gry światła i cienia. Interesowała ich rola światła i jego oddziaływania na barwy. Podejmowali tematy związane z przyrodą, wychodzili w plener malować z natury. Odrzucali dawne przywiązanie do motywów historycznych, biblijnych czy mitologicznych. Od XIX w. treść dzieła sztuki miała coraz mniejsze znaczenie, większą wagę przywiązywano natomiast do wrażenia i odczuć jakie wywoływała. Główni przedstawiciele tego nurtu w Polsce to Olga Boznańska (1865-1940), Leon Wyczółkowski (1852-1936), Władysław Podkowiński (1866-1895) i Julian Fałat (1853-1929).